اعلام همبستگی دختر ایرانی با مردم کشمیر به نمایندگی از جوانان ایرانی
در مراسم روز همبستگی کشمیر در کنسولگری پاکستان در مشهد مقدس، یک دختر ایرانی به نمایندگی از جوانان ایرانی، همدردی خود را با مردم مظلوم کشمیر اعلام کرد.
به گزارش کشمیر اینفو، ویژه برنامه روز همبستگی کشمیر در تاریخ 5 فوریه 2022 معادل 16 بهمن ماه 1400، در کنسولگری پاکستان در مشهد با حضور فعالان سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران و پاکستان برگزار گردید.
برگزاری مراسم روز همبستگی کشمیر در کنسولگری پاکستان در مشهد مقدس
مراسم روز همبستگی کشمیر شامل برنامه های متنوعی در جهت آگاه سازی از وقایع کشمیر اشغالی بود. در بخش پایانی مراسم نیز، خانم فائزه محمدزاده به عنوان یک دختر ایرانی و به نمایندگی از جوانان هم سن خود به همدردی با مردم سرزمین اشغالی پرداخت.
متن سخنرانی اعلام همبستگی دختر ایرانی با مردم کشمیر به شرح زیر است
من یک دختر مسلمان ایرانی ام.
دختری که هر کجای دنیا باشم، می‌توانم با صدای بلند هویتم را فریاد بزنم. از سرزمینم بگویم. از زیبایی‌ها و آرامش و امنیتش. اما در فاصله نهچندان دوری از من، یک دختر مسلمان کشمیری نیز هست که وقتی از او در مورد هویتش سؤال کنند باید بگوید من از کشمیر اشغال شده هستم! دختری که از خشونت، تجاوز و حکومت نظامی خسته شده است. اما هر بار، برای دستیابی به هویت خود بهعنوان یک کشمیری آزاد و نه یک کشمیری اشغال شده! مبارزه کند، تنها با گلوله و خون مواجه می شود.
من یک زن مسلمان ایرانی ام.
زنی که می‌توانم آزادانه به مدرسه بروم، تحصیل کنم و کار کنم. می‌توانم روزی عاشق کسی شوم که همراه و یاورم در مسیر زندگی‌ام باشد. اما در فاصله نهچندان دوری از من، یک زن مسلمان کشمیری نیز هست که هر صبح از ترس دستگیری و حتی بدتر از آن آزار جنسی، آرزوهایش برای تحصیل و پیشرفت در باغچه کوچک خانه‌اش دفن می‌کند. چراکه تحقیقات نشان داده که طی ۳ دهه اخیر به بیش از ۱۱ هزار زن مسلمان کشمیری تجاوز صورت‌گرفته اما هیچ پرونده‌ای علیه نظامیان هندی تشکیل نشده است.
شاید دلنشین‌ترین روز زندگی هر زن، روز ازدواجش با کسی است که دوستش دارد. اما برای زن کشمیری، می‌تواند این روز به دلهره‌آورترین روز زندگی‌اش تبدیل شد. چراکه هر ثانیه و دقیقه ترس این را دارد که اصلاً داماد به سفره عقد خواهد رسید یا بر عکس در مسیر مراسم، توسط نیروهای ارتش هند دستگیر میشود و دیگر حتی آرزوی دیدن او هم محال خواهد بود.
من یک مادر ایرانی ام.
مادری که دستهایم و آغوشم، امنترین مکان دنیا برای کودکم خواهد بود. کودکی که از روزهای اول زندگی تا بزرگسالیاش، تمام زندگی من، شادی من و آرامشم میشود. فرزندی که جانم به جانش وابسته است. اما در فاصله نهچندان دوری از من، یک مادر مسلمان کشمیری نیز هست که هنوزم در انتظار بازگشت فرزند ناپدید شدهاش است. بر اساس آمار بعضی از انجمن های فعال مدنی، شمار افراد ناپدید شده در کشمیر اشغالی، بیش از ۸۰۰۰ نفر هستند. همچنین گزارشهایی وجود دارد که نشاندهنده هزاران گور دستهجمعی در کشمیر و جامو اشغالی است.
راستی چقدر این واژه اشغال تلخ است.
با شنیدن این واژه، از یک سو، وجودم سراسر آه و اشک میشود وقتی می‌فهمم مسلمانان کشمیری در بیش از 70 سال، حق تصمیم‌گیری برای تعیین سرنوشت سرزمین خود را هم ندارند. آن هم درحالی‌که، این حق در چندین قطعنامه سازمان ملل صریحاً به عهده مردم بوده است. از سوی دیگر، وجودم سراسر خشم میشود وقتی می‌فهمم دولت هند مانع فعالیت گروه‌های بین‌المللی حقوق بشر در سرزمین اشغالی میشود. همین مسئله مانع بزرگی برای آگاهی عمومی هرکدام از ما از این جنایات سرزمین اشغالی است.
اما شاید هنوز هم دیر نشده است. زمان برای بیش از ۸ میلیون مسلمان کشمیری به‌سختی در حال سپری شدن است. شاید کمترین کاری که من برای دختران، زنان و مادران مسلمان کشمیری انجام دهم این باشد که صدای آنها باشم. آنها فقط می‌خواهند کسی صدایشان را بشنود… پس من در روز همبستگی کشمیر فریاد می‌زنم: