فرهنگ مردم کشمیر به فرهنگ و آداب و رسوم مردم بخش های مختلف کشمیر شامل یک منطقه در تصرف هند (جامو و کشمیر)، منطقه شمال شرقی پاکستان (منطقه آزاد کشمیر و گیلگیت بلتستان) و قلمرو اقصای چین اشاره دارد.
فرهنگ مردم کشمیر ترکیبی متنوع می باشد و تحت تأثیر شمال آسیای جنوبی و فرهنگ آسیای مرکزی قرار دارد. به همین خاطر است که علاوه بر طبیعت زیبا و منظره های فوق العاده کشمیر با میراث فرهنگی متنوع آن نیز مشهور است. در این منطقه ترکیبی از فلسفه های اسلامی، هندو، سیک و بودایی وجود دارد.
مهم ترین نکته در مورد فرهنگ مردم کشمیر آن است که بر پایه ارزش های انسانی و صبر و تحمل قرار دارد.
زبان کشمیری از مجموعه زبان های داردی متشکل از زبان‌های هند و آریایی است و به طور عمده توسط مردم کشمیر ساکن در دره کشمیر و دره چناب جامو و کشمیرصحبت می شود.
حدود 8.6 میلیون نفر به زبان کشمیری و گویش های مرتبط با آن در ایالت جامو و کشمیر درتصرف هند صحبت می کنند و حدود 130 هزار نفر نیز در دره نیلم و لپا در منطقه آزاد کشمیر پاکستان وجود دارند.
اکثر مردم کشمیر، زبان اردو یا انگلیسی به عنوان زبان دوم خود استفاده می کنند
طبق گزارش موسسه بین المللی یو سی ال ای، زبان کشمیری شاخه ای از زبان‌های داردی متشکل از زبان های هند و آریایی و شاخه‌ای از زیرخانواده زبان های هند و ایرانی از خانواده زبان های هند و اروپایی است. با این حال توافقی جهانی بر سر نسب این زبان موجود نیست.
در منطقه کشمیر، نژادهای برجسته ای وجود دارند که بر حسب محل زندگی به شرح زیر است:
کوشوری: عمدتا در دره کشمیر یافت می شوند اما در نیلوم و منطقه آزاد جامو و کشمیر نیز دیده می شود.
پهاری: اکثریت این مردم در منطقه آزاد کشمیر و همچنین در بخش های در تصرف هند مانند کوپوارا، پونچ و راجروری یافت می شوند.
گوجری: آن ها عمدتا در منطقه آزاد کشمیر، دره کشمیر غربی و شمال جامو زندگی می کنند.
دوگرا: عمدتا در جنوب جامو یافت می شود.
کارگیلی: اکثریت آنها در کارگیل، یکی از مناطق لداخ زندگی می کنند.
لداخی: آن ها در شمال لداخ زندگی می کنند.
هونزا: در شمال غربی گیلگت بلتستان یافت می شوند.
گیلگیتی: بیشتر در جنوب غربی گیلگیت بالتستان حضور دارند.
بلتی: در شرق گیلگت بلتستان زندگی می کنند.
