جاذبه های تاریخی و مناطق باستانی پاکستانی در لیست یونسکو

پاکستان کشور با تاریخ بیش از 8000 / هشت هزار سال دارای مناطق باستانی کشور پاکستان در لیست یونسکو جهانی میباشد.

مناطق باستانی پاکستان در ایالت های پنجاب، پختونخواه و کشمیر و گیلگت (شمال پاکستان)

1. اوچ شریف یک منطقهٔ مسکونی باستانی در پاکستان است که در پنجاب پاکستان واقع شده‌است.
2. تکسیلا نام مکان باستان شناختی مهم در هندوستان باستان و پاکستان کنونی‌است. تاکسیلا در بردارندهٔ ویرانه‌های شهر گندارهای تاکشاشیلا -که مرکز مهم ودایی–هندو و بودایی میان سدهٔ ششم میلادی تا سدهٔ پنجم پس از میلاد بوده‌است-می‌باشد. در ۱۹۸۰ تاکسیلا به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده‌شد.
3. گَنداره یا گندهارا  نام استانی در راستای رود سند، پیرامون شهرهای تاکسیلا و پوشکَلَواتی (چارسده امروزی) در شمال خاوری پیشاور پاکستان قرار داشت.  نام گنداره نخست در ریگ‌ودا ذکر شده و پس از آن در اترواودا. پانینی، زبان‌شناس هندی که خود احتمالاً از اهالی گنداره بوده نیز از این منطقه نام برده و آن را یکی از استان‌های اصلی هند دانسته‌است.
4. هاراپا یا هرپا  ۲۶۰۰ تا ۱۷۰۰ قبل از میلاد یک محوطه باستان‌شناسی در پنجاب (پاکستان) واقع در شمال شرقی پاکستان است. نام هاراپا از روستایی که به همین نام است و در کنار رود راوی در شش کیلومتری محوطهٔ باستانی قرار دارد، گرفته شده‌است.

مناطق باستانی پاکستان در ایالت های بلوچستان و سند (جنوب پاکستان)

1. موهن‌جو دارو (به معنای تپه مردگان، نام پایتخت تمدن دره سند در ۲۶۰۰ (پیش از میلاد)بوده است. این شهر باستانی امروزه در ایالت سند پاکستان قرار دارد.
2. نوشهرو نام یکی از مناطق باستانی مشهور بلوچستان پاکستان می‌باشد، که در فاصله ۶ کیلومتری جنوب شرقی “مهرگره” قرار دارد. این ناحیه نیز تقریباً خصوصیات تاریخی و باستانی مشابهی با مهرگره دارد و حدس زده شده که تا سال ۸۰۰ قبل از میلاد، این منطقه دارای جمعیت و زندگی هم‌نشینی بوده است و از آن تاریخ به بعد روبه انقراض و نابودی رفته است.
3. مِهرگَرْهْ  یکی از مناطق سه گانه باستانی بلوچستان پاکستان به شمار می‌رود که آثار باستانی آن در موزه “سبّی” به نمایش گذاشته شده است. بنابه اظهارات باستانشناسان قدمت این منطقه به ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد، می‌رسد. این ناحیه در فاصله ۱۶ کیلومتری “رودخانهٔ بولان” و در بخش “کچهی” قرار دارد.
4. چَنهودارو نام مکانی باستانی وابسته به تمدن دره سند. این سایت در ۱۳۰کیلومتری جنوب موهن‌جو دارو در استان سند کشور کنونی پاکستان جای گرفته‌است. اینجا میان ۴۰۰۰ تا ۱۷۰۰ پیش از میلاد مسکونی بوده و می‌نماید که مرکز تولید تسبیح از جنس عقیق جگری بوده‌باشد. این سایت متشکل از  ۳ ماهور بوده و اکتشافات نشان می‌دهد که منطقه‌ای مسکونی بوده‌است به وسعت ۵۵ هکتار.
5. پیرک نام منطقهٔ باستانی است، در فاصله 20 کیلومتری “سبّی”که در بلوچستان قرار دارد. این منطقهٔ تاریخی علاوه برداشتن ویژگی‌های تاریخی مناطق مهرگر ونوشهرو، آثار باستانی گرانبهای دیگری از جمله مجسمه‌های غول پیکر اسب و شتر که با مهارت ویژه‌ای ساخته شده‌اند، را نیز با خود به همراه دارد. تمام آثار مناطق باستانی مهرگر، نوشهرو و پیرک در موزهٔ شهر “سبّی” نگهداری می‌شود.